ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΚΑΙ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑ...?
-θα πάω μια βόλτα με το μηχανάκι, είπα
-εδώ τριγύρω, ήταν η απάντηση στη γεμάτη άγχος ερώτηση που ακούστηκεμέσα από την κουζίνα
Βγάζω το μηχανάκι από την αποθήκη, λασπωμένο από τα προχθεσινά
Καριόλια μου, λίγο λάδι στην αλυσίδα και κάθομαι στη σέλα. Κουμπώνω
μπουφάν, κράνος ,πρώτη και λύνομαι.
Ο αέρας μπαίνει μάγκας από την ανοιχτή ακόμα ζελατίνα, περνάει την μπαλακλάβα
και φτάνει στα μούτρα μου, παγωμένος αλλά όχι ψυχρός, γνώριμος στην οσμή , φίλος παλιός.
Πήγαινα σιγά για κάμποσο, «κοτίστικα» στη αργκό της παρέας, «ένεκεν του υγρού του οδοστρώματος να πούμε!» που λέει και ένας φίλος.
Δεν θυμάμαι να είδα τριψήφιο νούμερο στο κοντέρ μου για πολλή ώρα.
Παρ’ όλα αυτά οι θετικές σκέψεις και τα χαμόγελα έσκασαν μύτη με
τελική από HAYABUSA. Τοπία με χρώματα σχεδόν φωσφορικά που λες
πως τα έπλυνε και τα καθάρισε το ψιλόβροχο που πέφτει από ώρα.
Μυρωδιά από βρεγμένο χώμα ανακατεμένη με τον καπνό που βγαίνει
σαν ανάσα που παγώνει από τις καμινάδες των τζακιών στα χωριά που
αφήνω πίσω μου.
Βρέχομαι αλλά είμαι στεγνός, ζεστός από μέσα μου, και δεν εννοώ
μέσα από το μπουφάν. Ακούω στα αφτιά μου ισοκρατικό μιξάρισμα
από της ψιχάλες στο κράνος και τον ήχο του κινητήρα.
Οργασμός αισθήσεων!
15 ευρώ έγραψε η αντλία μέχρι να γεμίσει το ντεπόζιτο του XT.
3 ώρες και 110 χιλιόμετρα χρειάστηκαν για να γεμίσει η ψυχή μου
με γαλήνη και ευτυχία. Καλή χρονιά.